شاپرک خانم

من دوباره شروع کردم . خوشحالم . 

خیلی دوستم داره . این برام خیلی جالبه . وقتی که با من حرف می زنه یا نگاهم می کنه انگار داره به یک موجود شکستنی نگاه می کنه مواظبه که یهو نشکنم .

خیلی متفاوته . با من ، با خواسته های من ، با علایق من . اما نمی دانم چرا انقدر دوست دارم کنارم باشه .

شاپرک خانم...

فردا با هم قرار گذاشتیم که همدیگر رو ببینیم . شاید بهتره برای شروع دوباره اینبار از اول سنگ هامون رو با هم بکنیم که باز به مشکل بر نخوریم .  انگار یک جوری توی زندگی ام به بودنش نیاز دارم . خیلی با من متفاوته . همه چیش با من فرق می کنم . اما نمی دانم چرا دوستش دارم . شاید سادگیشه . یا شاید هم من فکر می کنم ساده است . شاید من دارم در موردش خیلی اشتباه می کنم .  اما می دانی الان من به جایی رسیدیم که اگر هم اشتباه بکنمو بعد از چند وقت متوجه بشم باز تغییر خاصی توی زندگی ام بوجود نمی اید . جز اینکه از لحاظ احساسی ممکنه اذیت بشم . که البته مطمئن هستم اذیت خواهم شد .  اما خ شاپرک خانم...

امروز یک روز دیگه بود . نمی دانم چرا انقدر توی وجودم احساس می کردم که باید ببخشمش و باهاش آشتی کنم . دلم می خواست باهام حرف بزنه . دلم می خواست به حرف هاش گوش بدم . خیلی دلتنگش شده بود . امروز روز تولدش بود . اول صبح بهش تبریک گفتم. فکر نمی کردم بهم جواب بده .  اما هنوز از رفتن من ناراحت بود ، دلگیر بود و می خواست برگردم .  من هم عجیب دلم هواش رو کرده بود . دلم می خواست باهاش حرف بزنم . دلم می خواست برگردم . من امروز برگشتم به دوستی که بین ما بود برگشتم .  نمی دانم باز چی بشه . اما خوشحالم که برگشتم .  شاپرک خانم...

با اینکه خسته ام و نمی خواهم دوباره از اول شروع کنم . اما نمی دانم چرا توی عمق وجودم به بودنش نیاز دارم . چرا دلتنگش می شم . چرا دلم می خواهد کنارم باشه . 

چرا ما زن ها اینطوری خلق شدیم . 

الان دیگه قبول کرده برای همیشه بره . حالا نمی دانم خوشحال باشم  یا ناراحت . 

عجب روزهای مزخرفی شده .

شاپرک خانم...